Historia gazdy Hordubala oparta jest ściśle na faktach i wzbudziła niemałe wzburzenie opinii publicznej. Juraj Hordubal wraca z Ameryki do …
Mazurek Dąbrowskiego. - pieśń Legionów Polskich we Włoszech. - tekst napisał Józef Wybicki w 1797r. - obecnie hymn Polski. żołnierze Legiony Polskie. - szanowano godność wszystkich żołnierzy. - mundury były zbliżone do tych, które noszono w dawnej Rzeczpospolitej. sztandar Legionów Polskich. dwie skrzyżowane lufy armatnie i
(Potrzebuję na już) Przeczytaj fragment Pieśni Legionów Polskich we Włoszech. Następnie wykonaj polecenia. Jeszcze Polska nie umarła,Przeczytaj fragment pieśni legionów polskich we Włoszech następnie wykonaj polecenia Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie.Pieśń Legionów Polskich we Włoszech — pierwotny tekst autorstwa Józefa. w 1655 r. starostą kowelskim, w 1656 r
Hymn Polski powstał w 1797r. we Włoszech, a jego twórcą był Józef Wybicki. Hymn powstał w czasie, kiedy we Włoszech Henryk Dąbrowski tworzył Legiony Polskie. Miały one walczyć u boku Napoleona Bonaparte, który prowadził wojnę z Austrią (jednym z polskich zaborców).
PIEŚŃ LEGIONÓW POLSKICH WE WŁOSZECH Jeszcze Polska nie umarła, Kiedy my żyjemy Co nam obca moc wydarła, Szablą odbijemy. Marsz, marsz, Dąbrowski, Do Polski z ziemi włoski Za Twoim przewodem Złączem się z narodem. Jak Czarnecki do Poznania Wracał się przez morze Dla ojczyzny ratowania Po szwedzkim rozbiorze. Marsz, marsz,
Shop Poland - Mazurek Dąbrowskiego - Jeszcze Polska nie Zginęła Pieśń Legionów Polskich we Włoszech - Polish National Anthem ( Dąbrowski's Mazurka - Poland Is Not Yet Lost ) online at best prices at desertcart - the best international shopping platform in Cayman Islands. FREE Delivery Across Cayman Islands. EASY Returns & Exchange.
. Rok później Pieśń Legionów śpiewano we wszystkich zaborach, choć jej tekst ogłoszono po raz pierwszy w Mantui w lutym 1799 roku, w gazetce „Dekada Legionowa”. Jej strofy witały Dąbrowskiego i Wybickiego, kiedy wkraczali tryumfalnie do Poznania 3 listopada 1806 roku. Podczas Wiosny Ludów Mazurek Dąbrowskiego śpiewany był na ulicach Wiednia, Berlina i Pragi, gdzie cieszył się szczególną popularnością. Towarzyszył powstańcom listopadowym, styczniowym, Wielkiej Emigracji, Legionom Piłsudskiego i żołnierzom polskim podczas I i II wojny światowej. Jego tekst był przetłumaczony na 17 języków na: niemiecki, francuski, angielski, rosyjski, węgierski, chorwacki, macedoński, serbski, słowacki, litewski oraz żmudzki. Oryginalny tekst Mazurka Dąbrowskiego różni się nieco od obowiązującej obecnie wersji hymnu. Jeszcze Polska nie umarła, kiedy my żyjemy. Co nam obca moc wydarła, szablą odbijemy. Marsz, marsz, Dąbrowski do Polski z ziemi włoski za Twoim przewodem złączem się z narodem. Jak Czarnecki do Poznania wracał się przez morze dla ojczyzny ratowania po szwedzkim rozbiorze. Marsz, marsz, Dąbrowski... Przejdziem Wisłę przejdziem Wartę będziem Polakami dał nam przykład Bonaparte jak zwyciężać mamy. Marsz, marsz, Dąbrowski... Niemiec, Moskal nie osiędzie, gdy jąwszy pałasza, hasłem wszystkich zgoda będzie i ojczyzna nasza. Marsz, marsz, Dąbrowski... Już tam ojciec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany”. Marsz, marsz, Dąbrowski... Na to wszystkich jedne głosy: „Dosyć tej niewoli mamy Racławickie Kosy, Kościuszkę, Bóg pozwoli”. Oficjalnym hymnem Polski Mazurek Dąbrowskiego został 26 lutego 1927 roku. W tym roku obchodzimy 225. rocznicę powstania hymnu. Z tej okazji w Reggio nell’Emilia odbyły się uroczystości, w których wzięli udział: Jan Józef Kasprzyk szef UdsKiOR, Anna Maria Anders ambasador RP w Italii, dr Karol Polejowski wiceprezes IPN, Matteo Iori przewodniczący Rady Generalnej Reggio Emilia. Goście zebrali się w sali Tricolore (Sala del Tricolore), która była świadkiem narodzin trójkolorowej flagi włoskiej. 27 grudnia 1796 roku, na zgromadzeniu, które odbyło się w sali ratusza (zwanej obecnie Sala del Tricolore), 110 delegatów pod przewodnictwem Carlo Facciego zatwierdziło konstytucyjny statut Republiki Cispadańskiej, obejmujący terytoria Bolonii, Ferrary, Modeny i Reggio Emilia. Na kolejnych spotkaniach zadekretowano i sformalizowano wybór godła nowonarodzonej republiki. Propozycję przyjęcia zielono-biało-czerwonej flagi narodowej wysunął Giuseppe Compagnoni, który z tego powodu jest pamiętany jako „ojciec Tricolore”. Z protokołu XIV sesji Kongresu Cispadano: Reggio Emilia, 7 stycznia 1797, godz. Sala Patriotyczna. Uczestników 100, posłowie z okręgu Bolonii, Ferrary, Modeny i Reggio Emilia. Giuseppe Compagnoni z Lugo wnosi, aby flaga standardowa lub flaga Cispadana w trzech kolorach, zielonym, białym i czerwonym, stała się uniwersalna i aby te trzy kolory były również używane w kokardach Cispadana, które muszą być noszone przez wszystkich… Fot. Tomasz Łysiak Dla naszej społeczności istotne jest kultywowanie pamięci, stanowiącej podwaliny zbiorowej tożsamości, także w obrębie ideałów które w 1797 roku połączyły wszystkie narody wolnej Europy. (…) W 1797 roku przybyło do Reggio Emilia 1500 polskich legionistów, by walczyć w obronie Republiki Cispadańskiej. – powiedział Matteo Iori. O związkach między państwem polskim i włoskim przypomniał wiceprezes IPN dr Karol Pociejowski, mówiąc o hymnach obi państw: Wybicki zapowiada przejście Legionów „do Polski z ziemi włoskiej”. Pół wieku później młody Goffredo Mameli pisze z przekonaniem: Już austriacki orzeł Stracił swe pióra. Krew włoską, Wraz z krwią polską Pił wraz z Kozakiem Lecz wypaliła mu serce… Fot. Tomasz Łysiak Szef UdsKiOR Jan Józef Kasprzyk przywoływał czarną noc rozbiorów, kiedy „doszło do rozbiorów wymazujących Polskę z mapy Europy”. Ten dziejowy dramat zapisano w traktatach trzech państw zaborczych: Rosji, Prus i Austrii przy wydatnym udziale rodzimych zdrajców z konfederacji targowickiej. (…) Targowiczanin Szczęsny Potocki napisał wówczas do drugiego zdrajcy Seweryna Rzewuskiego: „Znikło to państwo i to imię, jak znikło tyle innych w dziejach świata. Ja już jestem Rosjaninem na zawsze”. (…) Józef Wybicki odpowiedział Targowicy słowami: „Jeszcze Polska nie umarła, kiedy my żyjemy”. Źródło:
tekst: JĂłzef Wybicki - SĹ‚owa: Jeszcze Polska nie umarĹ‚a, kiedy my ĹĽyjemy. Co nam obca moc wydarĹ‚a, szablÄ… odbijemy. Marsz, marsz, DÄ…browski do Polski z ziemi wĹ‚oski za Twoim przewodem zĹ‚Ä…czem siÄ™ z narodem. Jak Czarniecki do Poznania wracaĹ‚ siÄ™ przez morze dla ojczyzny ratowania po szwedzkim rozbiorze. Marsz, marsz, DÄ…browski… Przejdziem WisĹ‚Ä™ przejdziem WartÄ™ bÄ™dziem Polakami daĹ‚ nam przykĹ‚ad Bonaparte jak zwyciężać mamy. Marsz, marsz, DÄ…browski… Niemiec, Moskal nie osiÄ™dzie, gdy jÄ…wszy paĹ‚asza, hasĹ‚em wszystkich zgoda bÄ™dzie i ojczyzna nasza. Marsz, marsz, DÄ…browski… JuĹĽ tam ojciec do swej Basi mĂłwi zapĹ‚akany: „sĹ‚uchaj jeno, pono nasi bijÄ… w tarabany”. Marsz, marsz, DÄ…browski… Na to wszystkich jedne gĹ‚osy: „Dosyć tej niewoli mamy RacĹ‚awickie Kosy, KoĹ›ciuszkÄ™, BĂłg pozwoli”.
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska. JÓZEF WYBICKI Pieśń Legionów Polskich we Włoszech¹ Jeszcze Polska nie umarła, Kiedy my żyjemy², Co nam obca moc wydarła, Szablą odbijemy. Marsz, marsz, Dąbrowski³ Do Polski z ziemi włoski⁴ Za Twoim przewodem Złączem⁵ się z narodem. ¹Pieśń Legionów Polskich we Włoszech — pierwotny tekst autorstwa Józefa Wybickiego powstał w Reggio nell'Emilia jako żołnierska piosenka śpiewana do popularnej melodii mazurka i po raz pierwszy został wykonany publicznie lipca r. podczas uroczystości na cześć twórcy Legionów Polskich, gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Ogłoszony drukiem w Warszawie w r. uległ modyfikacji: zmieniono kolejność strof (trzecia znalazła się w miejscu drugiej) oraz usunięto strofę czwartą i szóstą. Szczególnie wymowa stro czwartej, zaczynającej się od słów: „Niemiec, Moskal nie osiędzie (…)” byłaby nietaktem wobec przyszłego władcy tworzącego się właśnie Księstwa Warszawskiego, króla saskiego Fryderyka Augusta oraz posunięciem niedyplomatycznym w obliczu pertraktacji prowadzonych przez Napoleona z Aleksandrem I, uwieńczonych pokojem w Tylży w r. (Wybicki doskonale znał kulisy ówczesnych działań politycznych, będąc w nie zaangażowany osobiście). Zmieniony tekst, po dalszych poprawkach ( w zakresie uwspółcześnienia form gramatycznych i pewnych zmianach leksykalnych) stał się podstawą dzisiejszej wersji hymnu narodowego; oficjalnie Pieśń Legionów Polskich we Włoszech stała się hymnem państwowym decyzją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w roku. ² eszcze Polsk nie ł kie e — wprowadzona tu została idea (rewolucyjna na przełomie XVIII i XIX w.) utożsamiająca ojczyznę z narodem, nie zaś z zajmowanym terytorium czy instytucjami państwowymi. Zwrócił na to uwagę Adam Mickiewicz w swoich wykładach w College de France ( kwietnia i maja), wyrażając się z aprobatą o nowoczesnej, romantycznej koncepcji ojczyzny jako sumy wyobrażeń, stylu myślenia i sposobu odczuwania podzielanych przez pewną społeczność (naród). ³ owski n en k (–) — generał, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, twórca Legionów Polskich we Włoszech, dowódca naczelny wojsk polskich w r., generał jazdy armii Królestwa Polskiego w latach –. Początkowo służył w wojsku saskim i gwardii elektorskiej, dopiero w r., na prośbę Stanisława Augusta zwolniony z powinności wobec Fryderyka II, przeszedł do wojska polskiego; nie będąc zorientowany w sytuacji polit. Polski, zanim przyłączył się do powstańców kościuszkowskich, złożył przysięgę na wierność konfederacji targowickiej, czego o mało nie przypłacił życiem: posądzony o zdradę, stanął przed sądem wojskowym i tylko zręczności Józefa Wybickiego jako prawnika i mówcy zawdzięczał ocalenie; zapoczątkowało to przyjaźń na całe życie. Przywołanie postaci Dąbrowskiego, obok Bonapartego, Czarnieckiego i Kościuszki, służy wpisaniu w tekst pieśni idei wodzowskiej. ⁴włoski — dziś popr. forma: włoskiej; jest to fonetyczny zapis daw. formy D. z tzw. e pochylonym: włoskiéj. ⁵zł cze — dziś popr. forma fleksyjna: złączymy; niekiedy używa się również daw. formy skróconej: złączym. Zwyczajowo przy publikacji oryginalnej wersji tekstu Wybickiego pozostawia się tę formę jako przykład daw. polszczyzny, uwspółcześniając wiele innych archaizmów znajdujących się w autografie, np. nieumarła : nie umarła (pisownia łączna i rozdzielna); iak : jak, iąwszy : jąwszy (pisownia joty); moskal : Moskal (pisownia małą i wielką literą). Polska, Polak, Ojczyzna, Naród Walka, Broń Przywódca, Naród Jak Czarnecki⁶ do Poznania Wracał się przez morze⁷ Dla ojczyzny ratowania Po szwedzkim rozbiorze. Marsz, marsz… itd. Ojczyzna, Przywódca, Naród, Polak, Polska, Walka, Zwycięstwo Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę⁸ Będziem Polakamy⁹, Dał nam przykład Bonaparte¹⁰, Jak zwyciężać mamy. Marsz, marsz… itd. ⁶ z necki — właśc. Czarniecki, Stefan (ok. –), żołnierz (karierę wojskową zaczynał w oddziałach lisowczyków), doświadczony dowódca, słynący z brawury, niestandardowych posunięć i osobistej odwagi, wielokrotnie ranny w walce; w r. został oboźnym wielkim koronnym i kasztelanem kijowskim, w r. starostą kowelskim, w r. regimentarzem, następnie w r. wojewodą ruskim, w r. starostą tykocińskim, a w r. wojewodą kijowskim; na łożu śmierci, w r., otrzymał buławę hetmana polnego koronnego. Stronnik króla Jana Kazimierza, uznanie i sławę zyskał w czasie potopu szwedzkiego, prowadząc wojnę partyzancką przeciw wojskom Karola Gustawa; aktywnie uczestniczył w pacyfikacji powstania Chmielnickiego i późniejszych buntów kozackich; zginął z powodu ran odniesionych podczas walk w wojnie polsko-rosyjskiej. ⁷ o Pozn ni w c ł si zez o ze — nawiązanie do wydarzeń z czasów potopu szwedzkiego; w grudniu r. Stefan Czarniecki wyprawił się na czele wojsk polskich do Danii, by wesprzeć ją w walce z siłami Karola Gustawa; udało mu się odbić wyspę Als, ważny punkt strategiczny, dzięki brawurowej przeprawie przez cieśninę o tej samej nazwie, oddzielającą wyspę od lądu stałego. Dzięki przywołaniu tego epizodu postać Czarnieckiego zostaje tu ukształtowana jako wzorzec wodza niewahającego się podejmować odważne decyzje i realizować swoje posunięcia z powodzeniem. ⁸P ze ie Wisł ze ie W w óci si zez o ze — konkretny militarny plan wpisany w pieśń zakładał wkroczenie Legionów Polskich Dąbrowskiego na tereny Polski od południa, od Galicji, po wydostaniu się z Włoch przez Morze Adriatyckie i przemarszu przez Austrię. ⁹Pol k — jest to być może regionalizm (autor pochodził z Pomorza, ur. w Będominie, wsi kaszubskiej); w tej formie wyraz tworzy rym dokładny z „mamy”. e ol on (–) — pierwszy konsul Republiki Francuskiej –, następnie ¹⁰ on cesarz Francuzów (jako Napoleon I) w l. – i w r. (podczas tzw. Stu Dni Napoleona); wybitny dowódca wojskowy i strateg, reformator państwa i europejskiego systemu prawnego (Kodeks Napoleona); swoją pozycję w rewolucyjnej Francji zdobył dzięki pomyślnemu przeprowadzeniu akcji militarnych takich jak zdobycie Tulonu (), stłumienie rojalistycznej rewolty w Paryżu (), kampania włoska (–) oraz kampania w Egipcie (); pod jego zwierzchnictwem zostały utworzone przez gen. Jana Henryka Dąbrowskiego Legiony Polskie we Włoszech. W okresie rozbiorów Polacy wiązali wielkie nadzieje z postacią Napoleona; stał się on uosobieniem silnego wodza, w sposób zdecydowany realizującego swoją wizję polit., kierującego się ideami demokratycznymi i sprzyjającemu narodom dążącym do niepodległości; był wcieleniem ideału jednostki zmieniającej bieg historii i porządek świata (idea napoleońska); przeceniano często zaangażowanie . władcy w sprawy polskie ( w związku z utworzeniem Księstwa Warszawskiego w r.); postawa wiążąca rachuby polityczne z przywódczą rolą Napoleona Bonaparte (a później członkami jego rodziny, księciem Reichstadtu i Napoleonem III) zyskała miano on z . Pieśń Legionów Polskich we Włoszech Niemiec, Moskal nie osiędzie,¹¹ Gdy jąwszy pałasza, Hasłem wszystkich zgoda będzie¹² I ojczyzna nasza. Marsz, marsz… itd. Polska, Wróg, Niemiec, Rosjanin Już tam ociec¹³ do swej Basi Mówi zapłakany: «Słuchaj jeno¹⁴, pono¹⁵ nasi Biją w tarabany¹⁶». Marsz, marsz… itd. Powstanie, Niewola, Przywódca, Historia Na to wszystkich jedne głosy: «Dosyć tej niewoli Mamy racławickie kosy¹⁷, Kościuszkę¹⁸ Bóg pozwoli.» Marsz, marsz… itd. ¹¹ ie iec osk l nie osi ie — tekst Mazurka Dąbrowskiego, funkcjonując jako piosenka żołnierska, miał wiele odmian; jedna z nich, opublikowana w źródle, na którym oparta została niniejsza edycja (Franciszek Barański, eszcze Polsk nie zgin ł , Lwów []) w początkowych strofach identyczna z pierwowzorem, w czwartej strofie wprowadza następujące zmiany: „Moskal Polski nie posiędzie,/ Dobywszy pałasza,/ Hasłem wszystkich wolność będzie/ I Ojczyzna nasza”; następnie po piątej, niezmienionej w stosunku do pierwowzoru następują nieznane w oryginale stro oraz odmiany reenu: „Już to ziomek pilnie słucha,/ Czy armata ryczy;/ Walecznego pełny ducha/ Każdy moment liczy./ Marsz, marsz Dąbrowski/ Z ziemi włoskiej do polskiej,/ Przyłączyć się rada,/ Jęcząca gromada./ Czy Polacy, czy Sarmaci/ Będziem imię nosić,/ Byle w gronie dawnych braci/ Miłą wolność głosić./ Marsz, marsz Dąbrowski/ Z ziemi włoskiej do polskiej,/ Naród na cię czeka/ Przyjdź z prawem człowieka./ Choć sąsiady nas zniszczyły/ I broń nam zabrały,/ Sparty murem piersi były/ I te nam zostały./ Marsz marsz Dąbrowski,/ Z ziemi włoskiej do polskiej,/ Każdy z nas chęć czuje,/ Wodza nie brakuje./ Dzielność wolnego oręża / Starzec opowiada,/ Aby szukać tego męża,/ Młody na koń wsiada./ Marsz, marsz Dąbrowski,/ Z ziemi włoskiej do polskiej,/ Wolność, dawne hasło,/ Jeszcze nie zagasło”. W wersji tej podkreślone są szczególnie wyraźnie przyświecające powstaniu legionów demokratyczne idee: wolności i praw człowieka. ¹²g wsz ł sz h słe wsz s kich zgo ie — dziś zdanie to jest niepoprawne gramatycznie, ponieważ imiesłów przysłówkowy („jąwszy”) powinien odnosić się do tego samego podmiotu („zgoda”), do którego odnosi się w najbliższym zdaniu czasownik („będzie”); w czasach, w których powstał tekst pieśni reguły te nie były ani tak rygorystycznie określone, ani przestrzegane. ¹³ociec — dziś popr.: ojciec. ¹⁴ eno (daw.) — tylko. ¹⁵ ono (daw.) — ponoć, podobno. ¹⁶ n — duży, podłużny bęben używany w kapelach janczarskich, a także w daw. wojsku polskim; w czasie bitwy bębny te służyły do wydawania komend. ¹⁷ cł wickie kos — jest to odwołanie do zwycięskiej bitwy insurekcji kościuszkowskiej stoczonej pod Racławicami kwietnia , w której wzięły udział chłopskie oddziały kosynierów (uzbrojonych w kosy postawione na sztorc; stąd nazwa); jednym z kosynierów był Wojciech Bartosz (ok. –), który wykazał się wielką odwagą w walce i zdobył działo rosyjskie gasząc lont czapką, za co otrzymał rangę chorążego oraz nazwisko Głowacki; wzmianka ta przypomina jednocześnie o demokratycznych ideałach przyświecających zarówno insurekcji, jak legionom polskim. e sz (–) — generał wojsk pol. i amer.; absolwent Korpusu Kadetów Szko¹⁸ ości szko ły Rycerskiej (; uzyskał stopień kapitana i kwalifikacje inżyniera fortyfikatora), uczestnik wojny o niepodległość USA (od r.; zaprojektował fort West Point), Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej podczas antyrosyjskiej insurekcji r., zw. kościuszkowską; ranny w bitwie pod Maciejowicami dostał się do niewoli; w r. opuściwszy więzienie w twierdzy pietropawłowskiej w Petersburgu, na krótko udał się do Ameryki. Kiedy tworzono Legiony Polskie we Włoszech, Kościuszko był z powrotem w Europie; Wybicki korespondował z nim i mógł liczyć na wsparcie dla legionów ze strony owianego legendą wodza. Pieśń Legionów Polskich we Włoszech Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach . PL. Źródło: Tekst opracowany na podstawie: F. Barański, Jeszcze Polska nie zginęła: pieśni patriotyczne i narodowe, Część I, Muzyka, Lwów ok. Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury ( Reprodukcja cyowa wykonana przez Bibliotekę Śląską z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BŚ. Opracowanie redakcyjne i przypisy: Marta Niedziałkowska, Aleksandra Sekuła. Pieśń Legionów Polskich we Włoszech
„Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”, znana także jako „Mazurek Dąbrowskiego”, została napisana w lipcu 1797 roku, na terenie Włoch. Autorem słów był Józef Wybicki, zaś autora melodii nie udało się ustalić – być może mamy do czynienia z melodią ludową. Utwór szybko zyskał popularność wśród Polaków, nie tylko tych, którzy walczyli po stronie Napoleona we Włoszech, ale również ich rodaków, żyjących pod zaborami. Już po odzyskaniu niepodległości, w 1927 roku, został uznany za oficjalny hymn Polski. Co interesujące, Mazurek oddziaływał również na hymny innych państw – na podstawie jego melodii stworzono pieśń „Hej, Słowianie” (Hymn wszechsłowiański), która stała się hymnem Jugosławii, a po jej rozpadzie (na krótko) Serbii i Czarnogóry. Z kolei słowa pieśni Wybickiego zainspirowały autorów hymnu Ukrainy, który rozpoczyna się, podobnie, jak hymn Polski: Nie umarła jeszcze Ukraina ani chwała, ani wolność,Jeszcze do nas, bracia Ukraińcy, uśmiechnie się los. Początkowe słowa „Mazurka Dąbrowskiego” (obecnie obowiązująca wersja różni się nieco z powodu dostosowania gramatyki do dzisiaj obowiązujących zasad) znane są każdemu Polakowi: Jeszcze Polska nie umarła,kiedy my nam obca moc wydarła,szablą odbijemy Nie zwracamy uwagi na ich niezwykłość – by ją pojąć, trzeba poznać realia intelektualne epoki, w której zostały napisane. Otóż w XVIII-wieku nie znano dzisiejszego pojęcia narodu, jako czegoś niezależnego od państwa. Członkami narodu polskiego byli więc obywatele Polski – kiedy dokonano rozbiorów i Rzeczpospolita zniknęła z map, wielu ludzi czuło się zwolnionych z obowiązków wobec Ojczyzny. Skoro Polska nie istniała już, nie istnieli też Polacy – zaprzecza temu – twierdzi, że Polacy istnieją mimo upadku państwa. Co więcej, dopóki oni istnieją, jest szansa na odrodzenie Rzeczypospolitej. Szczególnie kiedy dał nam przykład Bonaparte/Jak zwyciężać mamy. Oczywiście sam wzór w postaci Napoleona nie wystarczy – konieczna jest jeszcze zgoda narodowa i poświęcenie, symbolizowane przez postać hetmana Czarnieckiego. Natchnienie można czerpać również z postaci Kościuszki – gdy się weźmie pod uwagę to wszystko, to nie ma co wątpić, że Bóg zwróci odebraną Ojczyznę. „Mazurek Dąbrowskiego” jest z pewnością utworem wyjątkowym w historii Polski. Bodaj żadnej innej pieśni Polacy nie przypisywali takiego znaczenia sentymentalnego, jeszcze zanim został hymnem ich państwa. Forma utworu (kilka informacji):- układ rymów naprzemienny (abab), za wyjątkiem drugiej strofy (tam rymy parzyste aabb)- 6 strof po 4 wersy, strofy poprzedzielane czterowersowym refrenem Rozwiń więcej
„Pieśń Legionów” składa się z kilku zwrotek i wyrazistego refrenowego powtórzenia „Jeszcze Polska nie zginęła,/póki my żyjemy..”. Podmiotem utworu jest zbiorowość, niejako cały polski naród. Tekst operuje bardzo prostym, zrozumiałym językiem. Na poziomie stylistycznym uwagę zwracają wyraziste porównania, np. „Jak Czarniecki do Poznania (…)”. Dominują zdania deklaratywne odnoszące się do czasu przyszłego, w ostatniej strofie zaś pojawia się czas teraźniejszy jako znak bliskiej realizacji polskiego marzenia o wolności. Ważniejsze symbole utworu to: szabla, tarabany, wojskowy marsz, racławickie kosy, które stanowią typową symbolikę batalistyczną, a ponadto są wyrazistym odwołaniem do tradycji polskich walk narodowowyzwoleńczych. Nastrój tekstu jest podniosły, radosny i optymistyczny.
piesn legionow polskich we wloszech tekst
